Polimer, birbirleriyle bağlanabilen molekül gruplarının oluşturduğu uzun zincir benzeri yapıdır. Polyester ise polimerler grubunda olan ve ester bağları ile halkaları bağlanmış uzun zincir şeklindeki bir moleküldür.
Doğada bulunan polyesterler ile birkaç çeşit suni olarak üretilenler doğaya zarar vermezler. Termoplastik olan türleri ısıtıldığında yumuşarlar, termosetting olanlar ise parçalanırlar. En çok kullanılan polyesterler termoplastik olanlardır ve ısısal yollarla değiştirildiklerinde son hallerini korurlar yani elastik oldukları kadar plastiklerdir. Uzun molekül yapılarının sonucu olarak lifler halinde bulunmaktadırlar.
Polyester liflerinin kalınlıkları 12 mikrometre ile 25 mikrometre arasında değişmektedir, başka bir deyişle ortalama saç teli kalınlığının beşte biri kadardır. Hem ince olmaları hem de yapılarının yüzde otuz beşinin kristal yapıda bulunmaları nedeniyle çok kuvvetli bir örgü yapısına sahiptirler.
Polyester lifleri suyu iter ve yağları çeker. Hava boşlukları sayesinde yalıtım sağlarlar ve ısıyı muhafaza eder. Suyu itme özelliği sayesinde çabuk kurumaktadırlar.
Kullanıldığı kanıtlanan en eski doğal polyester malzemelerden biri, antik mısır dönemindeki mumyalama işleminde kullanılan ve laka adlı bir böcek tarafından salgılanan reçine türüdür. Yalıtımı çok iyidir. İlk yapay polyester malzeme, kimyacı Jöns Jakob Berzelius tarafından 1847 yılında çok-değerlikli alkol ile polibazik asit birleşiminden sentezlenmiştir. Dayanıklı olup ucuza üretilebildiği ve şekil verilebildiği için pet şişelerin yapımında kullanılmıştır. Dayanıklı ip yapımında, otomobil gövdelerinin parçalarında, metro vagonlarının gövdelerinde, elektronik baskı devrelerinde, şehir mobilyalarında, halılarda, filtre sistemlerinde, yelken yapımında, balık ağlarında, tuvalet kağıtlarında, yüksek gerilim hatlarının direklerinin yapımında, savunma sanayii ile havacılıkta, kısa köprülerin yapımında, yapay atardamar duvarında, esnek elektronik baskı devrelerde, ince film tabakalarında, sıvı kristal ekranlarda, dielektrik kondansatörlerde, piyanolarda, yatların iç ortamlarında, heykel yapımında, dikiş ipliğinde, tenis raketi kordajında, bant yapımında, mobilya kaplamalarında, sepetlerde, fırçalarda ve en önemlisi lifli yapısı nedeniyle kumaş yapımında kullanılmaktadır.
Polyesterin kendisi kadar polyester kumaşının da kullanım alanı çok geniştir. Yelken bezi, cd çantası, paraşüt bezi, halı, perde, sıcak hava balonu, spor çantası, ayakkabı bağcığı, çadır bezi ve iş elbiseleri yapımında kullanılmaktadır.
Kumaş, liflerin dokuma yöntemiyle veya örme yöntemiyle birbirleri üzerinden dik olarak geçirilerek oluşturulmuş örgü yapıdır. Polyester lifi kullanıldığı zaman, kumaş su tutmayan bir yapıda olur ve çekmeye karşı çok dayanıklıdır. Polyester liflerinin dayanıklılığı kumaşa kırışmama özelliği de verdiği için iş elbiseleri için gayet uygun bir hammaddedir. Polyester kumaş çoğu kimyasal maddeye karşı dirençlidir ve diğer özellikleriyle beraber değerlendirildiğinde daha zayıf lif türleriyle beraber harmanlanmasının hem dayanıklı hem yumuşak kumaş elde etmede faydalı bir yöntem olduğu görülmektedir.
Polyester kumaşları ıslak olsalar bile mukavemetleri diğer kumaşlara göre üst seviyelerde olmaktadır. Diğer kumaş çeşitlerine göre daha rahat ütülenirler ve ütü sıcaklığını düşük seviyede tutmak yeterlidir.
Polyester liflerinin suyu itici özelliği, ter ve benzeri sıvıların uzak tutulmasına yani kaynağına geri dönmesine neden olmaktadır ve yağı çekerler. Polyesterden yapılmış kumaş teri içeride hapseder, daha sıcak hissettirerek(böylece “polyester kumaş sıcak tutar mı” sorusuna da yanıt almış oluruz) kaçınılmaz olarak terletir ama dışarıdan bakıldığında terlendiği anlaşılmaz çünkü teri emmez.
Pamuk ve viskon gibi diğer lif türleriyle birleştirilerek nefes alabilen kumaşlar elde edilir ve bu kumaşların dayanıklılığı polyester lifleri sayesinde yüksek seviyelerde kalmış olur, eklenen ter emici özelliği ile de koku yapması engellenmiş olur.
